Darbe Girişimi ve Sokaktaki Nöbetler

   15 temmuz akşamında yaşanan olaylar aynı anda bir çok duyguyu hissetmeme sebep oldu. Böyle durumlarda zaten bilgi kirliliği çok oluyor, bir de hassaslık artınca insan bi süre düşünmeden kabul ediyor gelen bilgileri. Beni en çok etkileyen Rte ile ilgili olandı. Önce gruplarda kaç gündür ortada yok hala da konuşmadı tarzı mesajlar geldi, sonra bir gruptan şehit edilmiş mesajı geldi. Tabi ki inanmak istemedim başta ve savuştururdum kafamdan. Neyse ki CNN'e çıkması pek sürmedi de güçlü kalabildim. 

   Darbe girişimi hakkında hem çok fazla konuşuldu hem de benim yorumlamamın pek de önemi olmaz ama sokak nöbetleri hakkında çok karışık duygularım var. Bunlardan bahsetmeme kimse bir şey demez heralde. İlk gece ortam sıkıntılıydı ve dışarı çıkarsak bir zarar gelebilir diye düşünüyordum. Arkadaşlarıma çıkmayın, evde dua edin diye yazdım o gece. Tabi bazıları ben o mesajı yazana kadar yola çıkmıştı bile. Çok şükür yakın tanıdıklarım sağ salim atlattı ama bir sürü de şehit haberi almıştık. Başta bunun halkın çıkmasıyla olacak iş olmadığını düşünoyordum ama sonra acaba savaş ile eş değer miydi demeye başladım ve hala sorguluyorum. 

   İlk geceden sonra hala bir girişim daha olabilir diye sokaklarda durmaya devam etti halk ama daha çok kutlama havasındalardı. Tabi önceki gece çok kötü sonuçlanabilecek şeylerden kurtulmuştuk kutlama yapılabilirdi ama buna da tam emin değildim ve hala değilim. Bulunduğum ortamın da etkisi oldu sanırım bunda. Ailem temkinli davranmayı seçmişti, belki arkadaşlarımla olsam köprüye, emniyete, saraçhaneye gidenlerden olcaktım. Pazartesi ailem konvoya katıldı ama ben evde değildim etrafımda bu amaç için çıkan insanlar vardı ama benim amacım farklıydı. Perşembe günü de aynı şekilde oldu. Bi gün kuzenlerim bisikletle çıkalım dedi ama ona da katılmadım. Sonuç olarak hiç sokağa çıkmadım bu amaçla ama çıkanlara bakınca benim de içlerinde bulunduğum kesim orada. Bu beni sorgulamaya itti. Acaba neden sokağa çıkmadım, acaba durumun ciddiyetini mi kavrayamadım? Hala düşünüyorum.

Sonuçlar (6)

   Hepsinden geçtim. İkisi cc biri dc. Son sınav bayramdan sonra açıklandı o yüzden yazıyı beklettim. Aslında son sınavın üzerine çok şey yazılabilirdi. Son sınav 4 aşamalı ve her aşama aslında ayrı başına ders. Yani millet bu sınavı 4 gün içinde oluyor.
   Final sorularını çıkardığımız için rahattık ama eğer hocalar finalden farklı sorsaydı hepimizin işi yaştı. 5 saaat aynı derste bulunduk daha önce çok kez ama bu sınavın kötü geçmesi sene tekrarı olarak biliniyordu o yüzden sınıftakilerle daha bi samimiydik. Tabi bazıları sadece not samimiyetiydi ama o anlaşılıyor zaten. Sınava girerkenki heyecanı çıktıktan sonraki heyecanı birbirimizle paylaşmak güzeldi. Sanki hiç bilmedğim bi ortamda birden tanıdık birini görmüş gibiydim. Yani hissettiğim duygu bunun gibiydi. Neyse geçti gitti akılda bazı güzel anılar bırakarak.
   Bütlere bir daha kalmak istemem ama bu istememekle ya da "artık çok çalışcam" demekle olmuyor. Ben bu yaz beni bu duruma sürükleyen sorunları bulup onları halletmeye çalışıcam. Artık zaman az. Bir teorik sene daha sonra mesleğe başlıyoruz. Ayrıca DUS var ve başarılı olmak öyle kolay değil. Şimdilik benden bu kadar.